Sevilla en Córdoba

In Sevilla aangekomen realiseerden we ons dat we sinds Gdansk geen rondleiding hadden genomen en dat we mogelijk daardoor in plaatsen als Bilbao en Porto toch minder opgestoken hebben dan had gekund. Dus meldden we ons aan voor weer zo’n free tour, waarbij je na afloop je waardering laat blijken door de hoogte van de “fooi” die je geeft. 

We begonnen op het plaza de Espagna: een plein dat gevormd wordt door een halfrond imposant gebouw dat daar is neergezet in 1928 ter gelegenheid van een soort wereldtentoonstelling, maar dan van de Spaanse wereld, dus met voornamelijk zuid-Amerikaanse landen (en Portugal met zijn al of niet voormalige koloniën). Naast het Spaanse gebouw zijn nog een paar paviljoens behouden en verder een best prettige parkachtige omgeving. Voor zover we kunnen beoordelen heeft het de stad indertijd een behoorlijke boost gegeven.

We liepen langs een voormalige tabaksindustrie, een enorm sjiek hotel en een oude toren. De gids vertelde er wel één en ander over, maar vergat de historische tijdlijn en relevante gebeurtenissen te melden. Toen we een koffie pauze gegund werden en we na onze koffie de gids niet meer terug vonden waren we daar dan ook niet heel rouwig om.

Op goed geluk liepen we een stukje door de oude binnenstad en kwamen een demonstratie tegen. Bleek voor het behoud van de eenheid van Spanje te zijn en dus tegen al die separatistische tendensen die verspreid over het land de kop op steken.

Even verder zagen we een grote houten constructie over de weg en een plein. De setas de Sevilla is tussen 2005 en 2011 gerealiseerd met als doel de betrokken buurt een boost te geven. De site die we raadpleegden meldde vooral de budget- en tijdproblemen, maar net als met die “wereld”tentoonstelling, die ook financieel een fiasco was, vonden wij dat het doel wel bereikt was. We vonden de entree prijs voor de kathedraal te hoog en we waren ook een beetje klaar waren met kerken bezichtigen.

Zowel door een opmerking van de gids als doordat Tessel het boek “koningin op blote voeten” las hadden we de indruk dat de Flamingo echt iets van deze streek is. We besloten om het flamingo museum te bezoeken. Daar kregen we enorm veel meer begrip en waardering voor deze dansvorm. We kwamen een Amerikaan tegen die er helemaal enthousiast over was en die tipte ons dat er ieder avond een optreden is op het plaza d’Espagna.

Na het museum liepen we door de voormalige joodse wijk naar het park bij de Alcazar, waar we heerlijk in de schaduw wat lazen. Tegen vijven liepen we naar het plaza d’Espagna waar we een heel leuk optreden zagen van een flamingo groep.

Maandag namen we de trein naar Córdoba, een veel kleiner stadje en daardoor rustiger en overzichtelijker.

De Alcazar daar bleek dicht (maandags gesloten) en om ons bezoek een kans te geven niet met een domper te eindigen boekten we een (van tevoren) betaalde rondleiding. Nu kregen we direct een korte geschiedenis van de stad en zo leerden we dat na de Romeinen de Visigoten kwamen (grote volksverhuizing) en daarna de moren. Ze vertelde niet dat die moren op verzoek van enkele Visigothen waren gekomen, maar dat was niet hinderlijk. Ze vertelde ook dat de Alcazar een soort van nep is; nl een recente reconstructie, omdat het de laatste paar honderd jaar vooral als gevangenis had gediend en van de oorspronkelijke pracht en praal niets over was. Toch een troost voor ons 😉.

Ook hier liepen we door de joodse wijk en ze vertelde dat er eigenlijk sinds ongeveer 1492 geen joodse gemeenschap meer is. Het was tot dat moment echt een aparte wijk die bewust als een soort doolhof was opgezet om buitenstaanders ook echt het gevoel te geven precies dat te zijn.  Ook maakte het voor insiders makkelijker om aan vervolging te ontkomen. Na de voltooiing van de reconquista in 1492 was het echter over met de tolerantie richting niet-katholieken (en kwam de inquisitie). Men moest zich bekeren of vertrekken, hoewel er ook velen vermoord werden. Onze gids beweerde dat er mogelijk ook financiële redenen waren; de koning zou zo veel geleend hebben (bankiers waren in die tijd voornamelijk joden) dat hij de schulden nooit meer kon terugbetalen…. Maar goed, de moslims werden ook zo behandeld, dus of dit waar is?

Ook de (13e eeuwse) synagoge was op maandag dicht helaas, maar beroemde moskee-kathedraal (mezquita-katedral) was gelukkig wel open. Het was inderdaad een indrukwekkend geheel. De moskee op zich al met zijn rood-witte booggewelven, maar dat er in het midden nog een complete kathedraal in “gefused” was maakte het nog bijzonderder. Helemaal toen we hoorden dat de geestelijken meermaals het plan hadden de moskee te slopen, maar dat de bevolking zo gesteld was op zijn unieke gebouw, dat inmiddels wel een christelijke functie had, dat ze het keer op keer wisten te voorkomen, met het huidige gebouw als resultaat.

Wil je nog eens kijken hoe we helemaal gefietst zijn kijk dan op de vorige blog.

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren