Kastelen en cottages

Wie met de auto in Harwich aankomt krijgt de indruk dat dit de lelijkste uithoek van Engeland is. Wij fietsten echter het stadje door en vonden het reuze meevallen. We ontbeten in een aardig “bushokje” aan de kust met uitzicht op de opkomende zon (over zee, das ff wennen).

De twee dagen na onze aankomst fietsten we echt super leuk door het Engelse landschap.  We volgden de national cycle network route 1 die zeer autoluw is. Heggen, cottages, hier en daar een schitterend landhuis met landgoed en pittoreske dorpjes met van die typisch Engelse kerkjes.

De tweede dag merkten we na zo’n 40km dat we het continue licht omhoog en omlaag fietsen best vermoeiend vonden. Dan is het heerlijk uitrusten in de tuin van een pub (met een glas fris). Dat is echt een plus van Engeland. 

Die eerste twee dagen maakten dat we overtuigd werden dat we vaker in Engeland zouden willen fietsen. De derde dag fietsten we langs de river Lee Londen in. Op zich een prima manier; we zaten overwegend op een jaagpad.

Gelukkig hadden we weinig tegenliggers, want het was wel smal. Minder fijn waren de vele hekjes, poortjes en andere hindernissen die de Engelsen neerzetten om het verkeer te remmen. Ontelbare keren moesten we afstappen om voorzichtig erdoorheen te komen, vaak moest Tessel de achterkant omzetten omdat we de draai niet rollend konden maken… Gelukkig was het die dag maar 35km en werden we warm verwelkomd door Bibi en Huw en hun kinderen, waar we een heerlijk ontspannen middag en avond doorbrachten.

Huw en Eve fietsten de volgende dag een stukje met ons mee om de plek aan te wijzen waar we heerlijk zuurdesem brood konden kopen. Twee uur later hadden we net 15km afgelegd door Londen. Ook hier kruipdoor – sluipdoor door hekjes, over sluisdeuren en achteraf steegjes. We waren net onder de Theems doorgelopen: in een voetgangerstunnel (bouwjaar 18..?) waar gelukkig een heel grote lift bij was (we hebben de week in NL weer eens gemerkt hoe zeldzaam dat is; alleen in die van station Delft past de tandem als we een voortas eraf halen, maar dat station heeft dan weer alleen draaideuren…).

Na nog een kilometertje krioelen langs de Theems zag Tessel een aanlegplaats voor wat Uber boats heette; een water bus. Volgens de routekaart zou die helemaal tot aan Putney gaan, terwijl we nu in Greenwich waren. Het leek ons de ideale oplossing, alleen hadden we geen idee of ze de tandem ook mee zouden (kunnen) nemen. Ook niet trouwens wanneer de boot zou komen. Dat duurde vrij lang, maar andere wachtenden verzekerden ons dat hij wel zou komen. Af en toe kwam er één langs zonder te stoppen: het zijn forse catamarans die behoorlijk hard kunnen, maar er niet echt uitzien alsof er ook fietsen op kunnen. Gelukkig was de Uber bemanning uiterst welwillend en met vereende krachten werd de tandem op zn zij achter een bankje op de motorkap gelegd 🥵.

We genoten enorm van het zicht op de stad vanaf het water!

Zo’n 2 uur na ons besluit de boot te nemen stonden we in Putney weer op de kade. Het was één uur. Na een goede lunch fietsten we verder. De route liep door een park waar de reeen gewoon tussen de wandelaars liepen zo tam waren ze; toch een vreemde gewaarwording.

We deden boodschappen in Kingston en haalden gelukkig een half uur voor hij zou stoppen een voetveer vlak bij de camping. Dit bootje leverde een iets grotere uitdaging op dan de Uber boat, want geen loopplank en ook niet gelijkvloers. Uiteindelijk haalden we alle tassen van de fiets en hielp een uitstappende passagier ons met het aan boord hijsen van de slak en de tassen. Onderweg hadden we gestopt bij verschillende kastelen (royal ….) en ook nog een vrouw geholpen die met haar fiets gevallen was op het gravel pad langs de rivier… Het was al met al weer een lange en enerverende dag geweest…

De route naar Sulhamstead zou verder langs de Theems en later een rivier door Reading lopen en 73km lang zijn. Ergens waren we wel klaar met het fietsen langs een rivier en we besloten een meer rechtstreekse route  te nemen. Pocketearth en mapy.cz kwamen met vrijwel dezelfde route en dat zijn we gaan doen. Wat een vergissing! Inderdaad was er meestal wel een fietspad langs de weg, maar overal was het zo druk! Waarschijnlijk is Engeland het enige land dat we bezochten waar de wegen op zondag voller zijn dan door de week? En ook nu weer enorm veel hekjes en andere vertragende obstakels en te pas en te onpas moeten oversteken. Oh ja, in Engeland vinden ze het logisch te zorgen dat je niet in 1x over kan steken, maar op de vluchtheuvel een rood licht treft en weer moet wachten op groen. Gelukkig hadden we ‘s ochtends koffie in een aardige pub (die best voor ons 20 minuten eerder open wilde gaan) en ‘s middags thee, zodat we nog enigszins bij de mensen waren toen we bij Sheila aankwamen, waar we natuurlijk ook weer allerhartelijkst ontvangen werden.

De route naar Portsmouth heeft Oscar uiterst zorgvuldig zelf uitgestippeld over de kleinst mogelijke weggetjes. Nu hopen dat het gevoel van de eerste 2 dagen mede daardoor weer terug komt 🤞

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren