Noorwegen

We zitten in de lobby van de boot te wachten tot we van boord mogen en mijmeren nog even over ons Noorse avontuur. Het is vreemd dat andere fietsers die we tegenkomen veel minder regen lijken te hebben gehad dan wij, totdat we bedenken dat zij veel harder (en/of elektrisch fietsen) en een rondje rond Kristiansand hebben gedaan en dus ten minste 2 keer zo lang in het zuidelijkste deel en misschien ook wel oostelijker zijn gebleven dan wij. Het is gelukkig niet alleen de beleving. Wel geheel subjectief is hoe wij de organisatiegraad van Noorwegen hebben ervaren. Komend vanuit Oost-Europa was Zweden al super goed georganiseerd, maar Noorwegen slaat toch wel alles. Topper was de enorme hoeveelheid ‘grenspaaltjes’ langs de weg. Grens tussen wat en wat?

Of de ‘hoofdweg’ van Egersund naar Flekkefjord die in 1920 gemaakt werd. Max 10% stijging en minimaal 4m breed anders mocht het geen hoofdweg worden genoemd, maar vooral: nu er andere hoofdweg is, is dit ‘fietspad’ een plek waar je tegen betaling kan overnachten. Er staan picknicktafels en een soort driepoten om in te bbq-en.

Richard, de man van Jacqueline, bij wie we onze laatste nacht in Kristiansand doorbrachten, rekende voor hoe meer dan 80% van de Noorse bevolking, al dan niet direct, in overheidsdienst is. Een beeld dat aansluit bij het gevoel dat alles goed gecontroleerd is. Het verklaart ook waarom het leven zo duur is in Noorwegen (hoge arbeidskosten), maar daar hebben de Noren iets op gevonden: grote porties. Een ijsje van 1 bolletje kost bijv bijna € 4,- maar is dan ook zeker zo groot als 3 bolletjes bij onze favoriete ijsboer in Delft. Gelukkig bedragen uitkeringen en de laagste salaris ca 40% van een directeurssalaris en is onderwijs op alle niveaus en voor iedereen gratis, waardoor het leven voor iedereen betaalbaar blijft.

Waar we verwacht hadden in Noorwegen grote lege gebieden te treffen, merkten we dat we ook in het meest afgelegen buitengebied er altijd wel een woning te zien was. Ook dat blijkt het gevolg van overheidsbeleid, hoewel we de onderbouwing daarvan niet echt boven water kregen/begrepen. Het leidt ook in de supermarkten tot grote verpakkingen (dan hoef je niet zo vaak inkopen te doen?). Gelukkig krijgen mensen die in het verste noorden wonen en dus aanzienlijk meer moeten stoken om het warm te houden in de winter, subsidie op de energierekening die ondanks de wijdverbreide witte stroom (van watervallen) ook in Noorwegen afgelopen jaar verdrievoudigde. Zou die bijna socialistisch vormgegeven samenleving samenhangen met de matriachale samenleving en/of de hoge arbeidsdeelname door vrouwen? Het maakt het helaas niet makkelijker om contact te maken met Noren. De basishouding gaat uit van ieder voor zich, of zoals Jacqueline zegt: je hebt er ruimte om je ding te doen zonder dat iemand anders er iets van vindt of je lastig valt met een oordeel.

Alleen het mijngebied waar we doorheen fietsten gaat er prat op dat ze opener zijn, omdat er al sinds het vroege begin veel buitenlandse medewerkers op de mijnbouw afkwamen. Daar hadden we dan ook prompt een aardig gesprek met iemand op een speelplaats waar we pauzeerden. De dominante herinnering aan Noorwegen zal toch de grote hoeveelheid en de grote variatie in water(vallen) zijn. Altijd en overal stroomt er water naar beneden. We namen er heel wat foto’s van maar toch nooit genoeg om de variatie te kunnen laten zien. Dat is er een die we in ons hart moeten bewaren. Of we moeten snel nog eens terugkomen om naar de Noordkaap te fietsen – Jaaaaa, dat is een goed plan.

Maar nu toeren we eerst een paar dagen langs familie in NL voordat we verder trekken naar Engeland. De komende week zijn we daarom even uit de lucht. Tot daarna👋

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren