Na Hamar (Vikinskipet dak in de verte gezien) moeten we omhoog. Eerst een stevige klim om boven het dal, langs de berg, via een hoogvlakte in Dokka te komen. 1123 hoogtemeters, zo veel hadden we er niet eerder op 1 dag gemaakt! Het hielp dat het die middag regende waardoor we liever tot 17:30 doorfietsten dan om 15 uur bij een lokaal strandje in de regen de tent op te zetten. De route naar Gol twee dagen later, bevatte ook weer veel klimwerk zagen we, dus die zou ook in tween gaan. Tijdens een lange klim ging ineens de voorband lek. Weer aan de binnenkant, weer het velglint?! Geplakt, lunch en door maar weer. Een half uurtje later weer lekke voorband. Andere plek, maar ook weer aan de binnenkant. We besloten het hele lint deze keer met ducktape af te plakken. De Nederlandse versie was halverwege op dus over op de rol uit Skopje. Toch Wat dunner merkten we bij het plakken. Toen kwam een gigantisch stijle afdaling. Na de 3e haarspeldbocht was de voorband weer lek!!!! Heel griezelig om midden in een afdaling de controle over het stuur te verliezen, maar gelukkig liep het goed af. Weer de buitenband eraf. En jawel, het tape uit Skopje bleek verschoven. De velg was door het bijremmen met de velgremmen van Tessel warm geworden en had de lijm flexibel gemaakt. Na de 3e keer plakken zijn we nog rustiger en voornamelijk met de schijfremmen van Oscar naar beneden gerold. Daar zat een camping waar we een plekje vonden. 35km en 735 hoogtemeters afgelegd. De rest van de middag brachten we, licht gefrustreerd, door op het terras van de camping door onder een party tent. Borrel ging over in avondeten: voor het eerst deze reis pizza en van een matige kwaliteit, passend bij de rest van de dag.
De volgende dag begon meteen met stevig klimmen. Asfalt werd gravel, maar dat waren we inmiddels wel gewend in Noorwegen. Dat soort wegen zijn hier veel beter begaanbaar dan de offroad wegen in Griekenland of Servië, ook als het geregend heeft. Ingewikkeld werd het toen we na de zoveelste haarspeldbocht en 12% stukje erachter kwamen dat we de afslag een bocht lager hadden moeten hebben. Niet zo gek dat we die gemist hadden, die zag er helemaal niet uit als een doorgaande Noorse off-road weg: meer een karrenspoor. Je weet wel: twee paadjes voor de wielen van een auto met begroeiing ertussen. Het was echt de enige route naar Gol dus toch maar doen. Het vergde veel concentratie en stuurkunst van Oscar, vooral ook omdat rechts van ons de helling stijl naar beneden liep. Sommige stukken namen we het linker spoor om ons veiliger te voelen. En ondertussen waren we natuurlijk wel wat nerveus over de voorband🤞. Regelmatig zagen we hier pootafdrukken en ook keutels die we niet thuis konden brengen. Tessel googelde op de keutels en ja, vrijwel zeker van elanden!



Maar hoe we ook tuurden, ze lieten zich niet zien. Wel kwamen we de ene mooie waterval na de andere tegen; zo mooi! Een fijne bonus voor het moeilijk begaanbare pad, want ja ook hier moesten we af en toe lopen en de fiets omhoog duwen…



Na ongeveer 10km op het elandenpaadje kwamen we weer op een wat meer reguliere gravelweg en dat bleef de rest van de dag zo, tot Tessels teleurstelling 😉. De afdaling naar Gol deden we in etappes en weer met weinig remmen door Tessel; we kwamen heel beneden.. 🥵 1123 hoogtemeters in 52km deze dag…
In Gol bleek de sportwinkel zowel binnenbanden in de juiste maat als velgtape te hebben. Die avond verwijderden we het oude velglint en plakten we het nieuwe erin en hebben we de binnenband met al die plakkers vervangen.
We dachten dat we de hele volgende dag langs een drukke weg zouden fietsen, maar na een paar kilometer zagen we een bordje dat een fiets route naar Geilo aangaf en naar de overkant van de rivier liep. Dat was fijn! Grotendeels was het weer een goede gravel weg, maar ook nu werd een stuk een echt elandenpaadje. Weer moesten we verschillende stukken lopen (20% op nat gras redden we echt niet). Maar ook nu leidde al ons harde werk (weer bijna 1100 hoogtemeters) door de verlaten bossige omgeving met bergen keutels op de weg niet tot de zo gehoopte ontmoeting. Wel nog meer prachtige watervallen en enorme velden met brokken steen tot wel 10-15m hoog.

En zo kwamen we in Geilo, waar we een welverdiende rustdag hielden.


Abonneer je hier op onze blog:
Abonneren
6 reacties
Mooie omgeving. Geniet ervan!
Zeker genieten, mooie foto’s, en ook hoe jullie de tegenslagen verwerken, die keutels lijken precies op die van de herten of het hert dat onze tuin zaterdagnacht bezocht. Niet gezien maar wel alle courgette-bloemen en rabarber opgegeten, lekker maaltje
Wat een gedoe met die voorband. Ik hoop dat het met een nieuwe band en nieuw velglint nu weer heel lang goed gaat. Mijn collega is net met de auto naar de Noordkaap geweest langs de kust. Zo mooi die natuur. Geniet ervan
Waar mijn reactie is gebleven?is me een raadsel. Maar wij genieten van jullie leuke beschrijving van de avonturen die jullie beleven. Hier is alles goed en niet meer zo warm. Wel lekker
Hee Oscar en Tessel, ik volg jullie reis met veel plezier! Wat een vet avontuur. Nu richting de fjorden?
He Pieter, leuk dat je meegeniet. Na twee geweldige etappes over de Rallarweg (verhaal volgt binnenkort) gaan we nu idd richting fjorden.