Dag Polen

En toen zaten we alweer op de boot naar Stockholm. Ondanks dat we het niet als doel gesteld hadden, voelt het toch alsof we doel behaald hebben als we zien hoe de zee onder de boeg wegglijdt. We fietsten echt van coast to coast. We lopen naar het achterdek en zwaaien in de regen (in NL is het nu tropisch) naar Gdansk. We hadden het ook daar weer goed.

Dag Oost Europa 👋

Gdansk is behalve een oude Hanzestad met een bewogen oude geschiedenis, ook het hart van Solidarność. Daarom bezochten we het Europees Centrum Solidarnośći in de werf waar de eerste stakingen plaatsvonden. Waar we dachten dat we ons nog aardig wat konden herinneren van (de oprichting van) Solidarność, de val van de muur en daarmee het begin van het eind van het ijzeren gordijn als geheel, bleek er veel meer over te zeggen en vooral ook van te leren. Het bijzondere van de opstand/hervorming is dat die geheel geweldloos is verlopen. Solidarność was een samenwerking tussen havenarbeiders en intellectuelen (o.a. Lech Wałęsa – die de strategie neerzetten) en werd gesteund door de katholieke kerk en vooral ook een actieve rol van Johannes Paulus II – zou dat de huidige positie van de RK kerk in Polen verklaren? Het was bijzonder om te zien hoe de 3 uitgangspunten: principieel geweldloos, alleen realistische concessies eisen en en het communistisch gezag een morele spiegel voorhouden, zo’n beweging in gang zetten.

Oproep bij de eerste ‘vrije’ verkiezingen in Polen: “Ga niet slapen voordat je gestemd hebt”

Met kippenvel bereikten we de laatste zaal waar Solidarność in een adem met moeder Theresa, Mahatma Ghandi, Nelson Mandela en Martin Luther King werd genoemd. Het kan dus, geweldloos zulke grote doelen bereiken.

Het door arbeiders van de werf gemaakte monument ter herinnering aan alle gevallenen bij de staking van 1970

Met dit verhaal vers in ons geheugen, is het moeilijk om ons te richten op de voorbereiding van wat ons in Scandinavië te wachten staat. We gingen even op bed liggen in afwachting van het ontstoppen van de riolering in onze cabine om om midden in de nacht wakker te worden en de hele badkamervloer onder water aan te treffen. Het duurde even maar we kregen een andere cabine, eind goed, al goed. Maar ondanks de 18u durende overtocht voelden we ons bij aankomst toch een beetje in een nieuwe wereld gekatapulteerd. Gelukkig blijkt dat de overeenkomsten (fiets/voetpaden gecombineerd op 1 trottoir) minstens zo opvallend zijn als de overzichtelijke opzet van het wegennet. Ook hier gaan we onze weg weer vinden.

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren

2 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *