Het seizoen is begonnen….. toch?

3,5 maand zijn we nu onderweg en sinds Hongarije (ca 5 weken) hebben we bijna alle nachten op campings overnacht. Bijna nooit waren er meer dan 4 gasten, regelmatig stonden we alleen of met één ander stel gasten. ‘Hoe doen die campinghouders dat?’ vroegen we ons keer op keer af. We hoorden soms wel klagen over de energiekosten, maar het leek net alsof niemand zich verwonderde over het aantal gasten. Vorige week in Jankowice vertelde de kano-onderneemster dat dat ook klopte, het seizoen zou a.s. donderdag beginnen. “Donderdag 8 juni?” “Ja, dat is in Polen een nationale vrije dag. En dan heeft iedereen een 4 daags weekend vrij.” Dat klinkt als hemelvaart bij ons maar dan weken later. De Poolse katholieke kerk zal toch niet net als de orthodoxe kerk een eigen kalender erop na houden? Googelen dus. 8 juni is sacramentsdag, tevens de afsluiting van de periode waarin eerste communies plaatsvinden. Eerste communies duren hier een hele week (vandaar dat we die kinderen met hun ouders naar de kerk zagen lopen op doordeweekse avonden) en worden gevierd in mei/juni – anders is er niet genoeg plek voor alle kinderen – om afgesloten te worden op sacramentsdag. Ah zo!
Sacramentsdag wordt in Nederland en veel andere landen samengevoegd met de eerstvolgende zondagsviering maar in Polen op de officiële dag, de tweede donderdag na Pinksteren, gevierd. Konrad, die we op woensdag 7 juni, tegenkwamen op de camping in Dlugie Parcele Wist ons nog meer te vertellen. Wij hadden die dag nl opgemerkt dat alle kruizen en heilige beelden (op bijna iedere kruising staat er minstens 1) voorzien waren van verse linten en vlagen in wit/blauw (van het Vaticaan), wit/geel (van de kerk) en wit/rood (de Poolse vlag). Ook de kerken waren ruim van vlagen voorzien.

“Ja”, zei Konrad, “en morgen staan er ook nog overal kleine altaartjes. In ieder dorp wordt een prosessie gehouden langs (bij voorkeur) 12 kleine altaartjes”. “Oh wauw, dat gaan wij dus tegenkomen.” ” Zeker.”

En zo was het ook. Donderdagochtend was het doodstil op straat. Stiller dan op een gewone zondag. Fijn, vonden wij, terwijl we speuren naar sporen van prosessies. We hadden al een leeg altaartje met bidbankje ervoor gezien dat we vergaten te fotograferen, maar verder niks bijzonders. Todat we om even na 10.30u de eerste oploop rondom een kerk zagen. Er was duidelijk iets gaande binnen, maar ook buiten stonden overal groepjes mensen te bidden. Het klonk een beetje als een rozenkrans. Aan de overkant van de straat een klein altaar met een hoop mannen erbij. De brandweer begrepen we al gauw. En vanaf dat moment tot ca 12u was het in ieder dorp raak. Soms in een grote stoet achter een in het goud geklede pastoor aan.

Weer een bijzonder ritueel dat wij niet kennen. En oh ja, inderdaad waren de campings van woensdag, donderdag en het weekend duidelijk drukker bezet – maar niet overvol – maar zondagavond stonden we in Grudziadz weer met 2 tentjes op een terrein dat ’s Ochtends door 5 man minutieus geharkt werd. En gisteravond waren we de enige gasten aan het meertje bij Kwidzin. Dus de vraag blijft wanneer hier dan wel volop gekampeerd wordt. We zullen het wel niet uit eigen ondervinding gaan achterhalen, want vandaag Ijn we naar Gdansk gefietst waar we een Airbnb hebben voor 2 nachten. Donderdag gaan we met de boot naar Zweden!

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren