(overnachtings)cultuur

Bij de grens tussen Servië en Hongarije en ook Hongarije-Slowakije constateerden we: weer iets welvarender. We merkten het ook bij het inkopen doen, prijzen liepen (in Slowakije) op tot bijna Nederlands nivo. En daarnaast, Oscar schreef het al eens, minder contact/reactie op onze tandem (toch vaak het eerste onderwerp van gesprek). Dat laatste ging zo ver dat toen we in Slowakije afdalend op een boerenpad ten val kwamen in een modderige berm en daar een tijdje van moesten bijkomen -Oscars schaafwonden desinfecteren en de voortas repareren- en daarmee het hele pad blokkeerden met delen van onze uitrusting, de langslopende en fietsende mensen wel “goededag” zeiden, maar niet informeerden of alles goed was. Niet dat we iets nodig hadden, maar toch.

Opeens hadden we er genoeg van en trapten diezelfde dag door de grens met Polen over. We kwamen via Muszyna binnen in het Poolse deel van het Tatra gebergte. Prachtig groen, een beetje Alpenachtig. We wilden daar graag naar een pole namiotowe (poolse variant van een boerencamping) om een paar dagen rust te houden/Oscars verjaardag te vieren.

Wat een goeie zet. We waren de enige gasten. De eigenaar, type tuinkabouter met grote grijze baard, ik schat ca 70 jaar, woonde zelf in een camper, sprak uitsluitend Pools en was de hele dag in de weer met grasmaaien, bomen snoeien etc. Maar niet op zondag. Zondag is rustdag en ga je in een schone trainingsbroek te kerke. In de middag deel je in je blote bast een drankje met je familie op een vouwstoeltje in een hoekje voor je camper.
Wij genoten van twee zonnige dagen op deze prachtige plek, boekjes lezen en kleine reparaties aan onze uitrusting.
Zondagavond besloten we dat we genoeg geluierd hadden, maandagochtend gingen we weer verder.
We merken dat er in dit deel van Polen meer toeristen zijn. Er wordt vollop gewandeld en gefietst. Dat sluit aan op de folders die we van onze campingkabouter kregen – kaarten vol met highlights, koude en warme bronnen, paden daartussen en verhalen over skitochten-. Desondanks spreekt niemand een woord over de grens. Wel vinden mensen in winkels het vaak leuk om met veel woorden of gebaren of desnoods google translate te zorgen dat we elkaar begrijpen. Maar op straat lijkt het, ook hier, soms wel een sport om langs elkaar heen te kijken. Zou (de dreiging van) een repressief regiem ten koste gaan van de spontaniteit, zijn mensen verlegen omdat ze taal niet spreken of hebben ze geen zin in toeristen?

Gelukkig is het verkeer wel heel voorkomend ėn we vinden veel meer kleine wegen dan de afgelopen weken – heerlijk! Onderweg zien we zowel veel traditionele houten als uiterst moderne (nouveau riche) huizen.

Overal, op pleinen maar ook heel vaak in tuinen, zien we manshoge heiligenbeelden. En nog vaker: mensen die een (of drie) kruis/zen slaan als ze daar langskomen. Het Katholicisme speelt een grote rol. Al meerdere keren zagen we op een doordeweekse avond kinderen in kleren die wij overduidelijk met een eerste communie associëren, aan de hand van mama, op weg naar de kerk – generale repetitie? En ook staan er veel nieuwe moderne kerken met een typische scheve toren en/of een soort bloembladen als gevelpanelen (ze lijken haast uit een catalogus te komen). Soms staan ze pal naast een oude kerk die ook in goede conditie is. Er wordt duidelijk geld voor vrijgemaakt.

Ondertussen hebben we besloten om richting Krakau te fietsen en van daaruit naar Gdansk (700-800km dus daar zijn we nog wel even mee zoet).

Bij Czchow zien we weer een pole namiotowe op de kaart. Daar moesten we wel even 150m extra voor klimmen, waarvan een deel met 20% 😅, maar het was wederom een succes. Net niet helemaal alleen, maar wel bijna en weer een duidelijk liefdevol beheerde camping met Tipi, vuurplaats, feestschuur etc.

Dinsdag zouden we voor het eerst na ons Hongaarse avontuur weer eens wild kamperen in een bos waar dat zelfs legaal is (eerst maar weer een beetje vertrouwen opbouwen), maar ’s ochtends zagen we allemaal posters van honden met ontblote tanden (hondsdolheid?!) en rond de lunch werd het ook flink fris, dus eindigden we in een hotel. In een kasteel, het andere eind van ons overnachtingsspectrum, maar ook weer mooi.

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren