Albanië 2

Donderdag fietsten we naar Sarandë en daarna door naar Lukovë om nu echt iets van Albanië te proeven. Duidelijk is al dat als het omhoog gaat 8 tot 10% de norm is; gelukkig zijn we in Griekenland al een beetje ingefietst 😉. Andere dingen die opvallen: de rust in de gebieden buiten de steden; de grote contrasten tussen enerzijds moderne (nieuwe) auto’s en anderzijds nog boeren schrijlings op een ezel rijdend. Die nieuwe auto’s gedragen zich net als in Hongarije in de begin jaren 2000 erg onaangenaam: te hard rijdend je inhalen en soms nog rare fratsen uithalen ook…

We hadden op de kaart een camping aan zee gezien met een aantrekkelijke naam/omschrijving. Bij de afslag vroegen we voor de zekerheid in een café na of er echt wel een camping was (125 meter stijl naar beneden en geen bordje bij de weg om hem aan te kondigen). Ja die is er echt; “je moet die stijle bochtige weg volgen”. Na een tijdje misten we nog bijna de afslag, want onverharde weg, maar dat had Oscar gelukkig gauw in de gaten. Stukje verderop nogmaals aan iemand langs de weg gevraagd of er een camping zit en weer bevestigd, dus toch maar door. Rechts en links loslopende koeien die van ons schrikken. De weg werd steeds slechter; ook hier weggespoeld door regen zo te zien en dus stukken gelopen (geen modder gelukkig deze keer).

We begonnen steeds meer te beseffen dat we morgen een zware dobber zullen hebben om op de hoofdweg terug te komen. Nog lang niet beneden stonden een paar gebouwen met een “appartement” uitstraling. Er liepen gelukkig wat mensen buiten en ja er is een camping en ja, je kan ook hier slapen (“hotel, yes” en dat bleek al het Engels dat ze spreken 😁) Toch een appartement. Spartaans ingericht, geen pannen of bestek, lage waterdruk en het warme water werkte niet, dus bij eigenaar gedoucht in veel armoediger appartement dan het onze…

Maar… lieve mensen waarmee we met handen en voeten communiceren. Zo werd onze vraag of ze voor eten kon zorgen zodat we een 2e nacht konden blijven ontkennend beantwoord, maar werd er wel een soort ontbijt gebracht. Kennelijk had ze bedoeld “zonder extra kosten”?

We leken wel de eerste bezoekers, wat ons niet verbaasde gezien de hoste knots weg ernaartoe. Wie had bedacht hier appartementen te ontwikkelen? Maar eerlijk is eerlijk: het uitzicht was fenomenaal!

Een droge hotse knots weg omhoog fietsen bleek overigens een stuk makkelijker dan naar beneden. Natuurlijk is met het hoofd omlaag spannend, maar het is toch interessant dat afdalen spannender is dan opklimmen. Iets met het onbekende versus uitzicht/hoop denken we nu. In ieder geval waren we veel sneller dan verwacht weer op de hoofdweg.

Dat maakte het mogelijk de volle 35km (ja het klinkt niet veel) te fietsen naar een plek waar veel campings op de kaart stonden. Daar de sympathieke camping Moskato getroffen waar zowel voor de deur als op het terrein hard gewerkt wordt aan de infrastructuur – het wordt hier toch mooi! Hier gaan we het weekend gaan doorbrengen. 🥵

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren

2 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *