25 maart

Gisteren een maand geleden vertrokken we uit Eindhoven. Een maand zomervakantie deden we al vaker, je zou dus kunnen zeggen dat we nu pas echt in het onbekende stappen. Ik ben benieuwd.
Toevallig zijn we ook gisteren voor het eerst echt aan een etappe in noordelijke richting begonnen. Tot nu toe deden we een soort aclimatiseringsrondje over de Peleponese en Kefalonia om de opwarming van het voorjaar een beetje de kans te geven om door te zetten. Laat het nou net gisteren en vandaag ook echt heerlijk warm weer zijn 😀.

Voor het eerst naar het noorden fietsen en over een Euroveloroute voelt in zekere zin als een tweede begin of misschien beter gezegd als een doorstart. We kregen er een nieuw soort energie van. Fijn wel want we moesten na de overtocht van Sami naar Astakos (en lekker lunchen op een bankje) om 13u nog beginnen aan de eerste etappe. Niet heel ver, 35km maar, maar wel weer met een flink stuk 15% erin.

We eindigden op een veldje in het dorpje Mitikas naast een Nederlandse camper. Prima plekje, maar weinig privacy wat weer tot allerlei inventieve oplossingen voor het ochtendritme leidde😉. Ondertussen viel het ons op dat de kerkklok op zaterdagochtend geluid werd en ook vaker en langer dan normaal op zondag (ik zal binnenkort iets schrijven over de religieuze riten die wij hier zien). Niet gehinderd door enige kennis gingen wij verder met inpakken en fietsten naar de supermarkt voor onze weekend boodschappen. Bij het opstappen zagen we al 2 jonge kinderen in klederdracht. In het dorp een flink stel tieners in zwarte broeken en witte overhemden. En ergens sloeg iemand op een trommel. Ja, ik weet we hadden best conclusies kunnen trekken. Maar wij zagen pas toen we uit de winkel kwamen dat er een hele optocht klaar stond. Gauw kijken. De achterste jongen zocht contact: ‘hi Sir, have a nice day’ waarop ik vroeg wat de gelegenheid was. ‘the 25th of March’. Ik keek vast heel vragend, want z’n maat vulde aan: ‘the start of the Greek revolution’. Ah zo.

Zagen jullie trouwens onze nieuwste feature al? We hebben een manier gevonden om de afgelegde route tot nu toe in een kaart te vangen. Onze route vandaag ging door een tunnel waarvan we gehoord hadden dat die niet voor fietsers toegankelijk is. Blijkbaar zijn daar oplossingen voor mbv een pick-up die fietsers van de ene naar de andere kant brengt, maar waar vind je die? Wij naar het dorpje waar we moesten kiezen voor de tunnel of een omweg van 140km (ook goed natuurlijk, ware het niet dat daar de komende week heel veel meer regen voorspeld is dan ten noorden van die tunnel). Daar ook alles in het teken van 25 maart in die zin dat iedereen op het terras de traditionele maaltijd van gebakken vis (kabeljauw of kalamari) met knoflooksaus gegeten werd. Wij schoven ook aan natuurlijk. Na een half uur werden de resten van onze voorgangers weggehaald, na nog eens een half uur kregen we een kaart een een schoon tafelkleed je. Na 1,5u hadden we nog steeds geen drankje besteld en besloten we op een bankje naast een Zwitserse fietser een boterham te smeren. Gelukkig wist de cafehouder op de hoek precies waar we moesten zijn en hoe het zou werken met die pick-up (spoiler: niet dus) dus stapten we rond 14.45u vrolijk op om de laatste 13km naar de tunnel te fietsen.
De tunnel bleek een tolweg en je raadt het al: daar werden we tegengehouden. Geen fietsers toegestaan en een taxiservice van een pick-up? Ja dat mocht wel, maar moesten we dan wel zelf regelen. We kregen een telnr en mochten achter de slagboom in de zon wachten. De taxidienst beloofde een passende wagen over 10min. Wij blij. Nou is 10 min weleens vaker iets meer, maar na 45min werden toch bijna ongeduldig tot er opeens een taxi aankwam. Een Skoda Octavia. De chauffeur keek net zo geschokt als wij. Na een paar keer heen en weer passen besloot hij de stoelen op te klappen en haalde een flink stuk plastic tevoorschijn. De tandem ging op z’n kant alle tassen erop en overheen en Oscar in een piepklein hoekje ernaast om alles vast te houden, want de klep kon natuurlijk niet dicht. Met 30km/u reden we de 1600m naar de overkant waar alles onherroepelijk uitgeladen werd (wij hadden best iets verder gewild naar de volgende afslag zodat we niet over die grote weg hoefden).

Ondertussen werden we uitgehoord waar we heen wilden. ‘Oh camping panorama? 10 km straight, no left no right.’ ‘is it open?’ vroeg ik en toen begon er een enorm belcircus. Alle campings in een straal van 20km werden gebeld, maar niemand nam op of als er opgenomen werd, dan waren ze toch dicht. De arme taxichauffeur werd helemaal zenuwachtig. Wij verzekerden hem dat het altijd goed kwam en stapten toch maar op.

Omstreeks 18u kwamen we in het volgende plaatsje Mitikas (ja 65 km van Mitikas naar Mitikas) aan. We streken neer op het eerste terras dat we zagen om een overnachtingsplek te zoeken en vervolgens natuurlijk ook superlekkere kalamari en linzen-quinoa salade te eten😀.

Eind van het liedje: we hebben 2 nachten een tuinhuisje van particulieren in jaren 30 stijl gehuurd. Over 10 min is de douche warm en daarna duiken wij onder de wol.

Abonneer je hier op onze blog:

Abonneren