Eerst hoor je de koeienbellen. Soms een mensenstem of -stemmen. Meestal een kort commando of een fluitje. De honden, als ze die hebben, hoor je pas als ze jou zien. Vaak hoor je ze alleen; het de begroeiing onttrekt ze aan je gezicht. Als we ze tegen komen dan trekken ze langs de weg of staan ze op de helling pal naast de weg. Iedere keer als we wat hoger in de bergen hier zijn komen we ze tegen: de geitenhoeders. Soms een man, soms een echtpaar (aanname) en laatst een vrouw alleen. Zij had wel iets van 8 honden bij zich. Hoeveel geiten exact konden we niet achterhalen; daarvoor was ons Grieks te beperkt en dat was de enige taal die zij sprak. De belangstelling werd echter zeer gewaardeerd en vrolijk lachend vervolgden zowel zij als wij onze weg.
Abonneer je hier op onze blog:
Abonneren
3 reacties
ook geitenmelk geprobeerd? volgens Barend heel lekker
Hmmm klinkt goed, maar tot nog toe niet aangeboden gekregen helaas
Heerlijk om al die belevenissen te lezen