We zijn alweer ruim een week thuis. Gek hoe die laatste etappes dan meteen op de achtergrond raken. Ik zie de koeien in de Grote Peel nog heel helder voor me en we hadden nog 2 hele fijne campings met leuke ontmoetingen, maar een verhaal wordt het niet meer. Overschaduwd door de waan van de dag?
Mind you, het was heerlijk om thuis te komen en met Wouter bij te praten over de reis die hij en Arjen maakten. Samen uit eten geweest waar we geheel vergeten werden en dus alle tijd hadden.
Ook het ritme van het wekelijks bezoek aan mijn ouders, met een wandelingetje naast de rollator en verder tussen de boeken en de krant bevalt me. Ik ben al dagen in de ban van een artikeltje dat ik in de NRC las over het Read my World festival.
Het maken van nieuwe perspectieven zo mooi concreet gemaakt.
Inmiddels is alles uitgepakt gewassen en opgeruimd. Lijstjes gemaakt van wat nog aanvulling behoeft nieuwe hoezen gemaakt alle zakjes en tasjes gerepareerd. Zelfs de eerste week werken zit erop. Even wennen aan de hektiek die dat meebrengt, maar ook weer leuk om iedereen te zien. Niets is zo inspirerend als een nieuwe collega en die hadden we deze week allebei.
Het enige dat me verbaast is hoe stijf ik ‘s ochtends opsta. Ik dacht dat het aan dat matje lag, maar ons super de luxe heerlijke zachte bed kan de spieren misschien nog wel minder bekoren.
Vandaag zaterdag, dus maar gauw weer op de fiets.
Abonneer je hier op onze blog:
Abonneren
1 reactie
joke.linders@tiscali.nl