Even radiostilte van onze kant. De afgelopen dagen fietsten wij door het hart van de Belgische Ardennen. De Ardennen deden hun naam ook dit jaar eer aan.
Geen regen van betekenis dit keer, wel de eerste koele en vochtige nachten, maar vooral pittige klimmetjes en een prachtig tot de fantasie sprekend landschap (en weinig bereik). Ik zeg pittige klimmetjes, maar als ik de profielen in Strava erop nasla zie ik een dalende lijn (dat krijg je als je van zuid naar noord rijdt). Maar dat dalen gaat veel sneller dan het kimmen he?!
Voordeel van het langzame klimmen is dat je alle tijd hebt om naar het landschap te kijken. Bij mij leidde dat op de 2e dag tot de meest wilde fantasieën over een reus die op doorreis van hier en daar (iig om de hoek bij camping le moulin de bestain) een rots had omgegooid waardoor die nu haaks op de helling omhoog stak en even verderop trollen een helling bezet hielden om de strijd aan te gaan met de kabouters die onderaan de helling onder de varens aan het werk waren (bijv om het la chouffe bier te brouwen dat even verderop verkocht wordt) en hoe de bomen en feeën daar een verbindende rol in spelen. Ik had het vet naar m’n zin totdat ik Oscar hoorde puffen en steunen en dacht dat ik harder moest trappen, maar of dat nu echt wat uithaalde?
Abonneer je hier op onze blog:
Abonneren