Vrijdag 29 Juli was het zover. Om 8 uur stapten we in de trein in Delft.
Overstap in Eindhoven bleek zelfde perron; zeeën van tijd over. In Venlo bleek de lift om van het perron af te komen stuk. Geen roltrap. Bepakking eraf, naar beneden brengen, fiets naar beneden dragen, bepakking erop, stukje lopen in tunnel. Lift naar boven bezet en zo te zien erg klein. Riedeltje opnieuw, maar nu naar boven. Sta je op perron 1, sprintje trekken naar perron 1a. Helaas: De trein rijdt voor onze neus weg. Volgende trein gaat over een uur… gelukkig kunnen we ons dat veroorloven. Overstap in Duisburg was ruim en de fietswagon(!) ook. Alleen was hij 5 minuten vertraagd. Conducteur dacht dat dit wel ingelopen zou worden. Niet dus. Uiteindelijk 1/2 uur vertraagd Van Mannheim naar Karslruhe. Uur wachten of een een eerdere trein nemen en een extra overstap accepteren? We kozen het laatste…
Die trein bleek een beetje vol… Zelfs de achterste wagon had al best wat fietsers aan boord en zo strandden we op het balkon met voorwiel tegen ene deur en achterwiel tegen de andere. Gelukkig was er een soort wagoncoach die na wat overleg mensen en fietsten zo verplaatste dat wij er nog bij konden. In Offenburg ruime overstap naar trein die we anders in Karlsruhe ook genomen zouden hebben … waar wel ruimte zat was …
In Mulheim bleek dat er aan het spoor naar Mulhouse gewerkt werd. Er zouden bussen ingezet worden… Dan maar fietsen; het is maar 20km en vlak. Om 23 uur kwamen we aan bij het (paar weken eerder gereserveerde) hotel naar het station.